සරසවි කඳුලු පාය
ගුටිකෑ තුරුණු ගෝය
රට ගැන හිතුව සොහොයුරන්
ඒකයි කඳුලු මේ තරම්
සටනට පෙරට ආව
සරසවි කඳුළු රෑන
හැදුවේ වීර දූ පුතුන්
සරසවි කඳුලු මාල
සොරකම් කරපු දාය
පෙලුවේ පපුව ගිණි වලින්
ඒකයි කඳුලු මේ තරම්
සරසවි කඳුලු පාය
ගුටිකෑ තුරුණු ගෝය
ඉකිබිඳ හැඬුවෙ රෑ ගන්න
රට ගැන හිතුව සොහොයුරන්
ඒකයි කඳුලු මේ තරම්
අවසන කඳුලු යාය
ගම්බිම් පැතිර යාය
සටනට කඳුලු බත් බැඳන්
අර හිත තරුණ යාය
පෙරමග කොඩිය දාය
රටතොට බඳිව් මහ තොරන්
සරසවි කඳුලු පාය
ගුටිකෑ තුරුණු ගෝය
ඉකිබිඳ හැඬුවෙ රෑ ගන්න
රට ගැන හිතුව සොහොයුරන්
ඒකයි කඳුලු මේ තරම්
සරසවි කඳුල ගැන එසේ ගැයුවේ අදට වසර 13 පෙර අප අතරින් වියෝ වූ කපුඑග් සහ අද වන විට අනෙක් පැත්තේ සිටගෙන සිටින එඩ්වඩ් ජයකොඩි නම් ගායකයාය.
ලොව දහම එයයි. වෙනස් වන්නෝ ඉදිරියටම යන අතර වෙනස් නොවන්නන් වැනසී යයි.
තරුණ කාලයේ සමාජවාදියෙකු නොවන්නතා, වයසට ගිය පසු සමාජවාදියකු වන්නත් එක ලෙස මෝඩයින්යැයි කවුදෝ කියා තිබේ.
තරුණ ලේ කකියන විට තමා හැඳ සිටින්නේ සරමක්ද සිවුරක්ද, නැතිනම් කම්බායක්ද යන්න අමතක වේ.
මේ සත්‍ය දැනෙන්නෙ ඒ අත්දැකීමට මුහුණ දුන් තරුණයන් මිස තරුණ කල අම්මාගේ උකුලේ නැලවූනු සුකිරි බටිල්ලන් නොවේ.
මේ වනවිට සමාජ ජාල වල ලොකුම මාතෘකාව, ජෝක් එක වී ඇති ඒ තරුණ හිමියන් දුටු විට මට ඇතිවන්නේ අනුකම්පාවකි. මන්ද ඒ සිවුර තුල සිටින්නේ තමන් නොකල තෝරා ගැනීමක් නිසා සිවුරට හිරව, අද ලැබෙන යම් පහසුකම්, ආර්ථික වාසි නිසා තව ටික කලකට එයින් ගැලවීමට ඉඩක් නැති තරුණයෙකු විය හැක.
මෙවැන්නන් වීරත්වයට හෝ අපහාසයට ලක්කිරීම යන දෙකෙන්ම වෙන්නෙ එක ලෙසම අවැඩකි.
අද මේ ඇන්ගිල්ල උරුක්කු කරන සාදුම තවත් වසර කිහිපයකින් අනෙක් පැත්තේ සිටින්නට ඉඩ ඇත. ඒ අප අත්දැක ඇති සත්‍යයි.
මේ මීට වසර හතලිහකට ආසන්න කාලයකට පෙර තිරගත වූ අමල් බිසෝ චිත්‍රපටයේ තිබූ සදාකාලික ගීයකි.
කුරුට්ටන්, ජෙප්පන් මෙන්ම වමේ බහුතුරය මේ ගීයෙ කියන්නාක් මෙන් , ඉහත ගීය ගැයූ එඩ්වඩ් මෙන් වෙනස් වී ඇත. එසේ නොවූ කපුගේලා විනාස වී ඇත.
අපි කොයි කවුරුත් උගුර කඩාගෙන කෑගැහුවෝ
සටන් පාඨ වැකි බිත්ති පුරා ලොකුවට ලීවෝ
අපි ඔක්කොම හරි විප්ලවවාදියො වාසිටියේ
සටන් කරන්නට අපි වගෙ කවුරුත් නෑ සිටියේ
උපාධි පට්ටම ගහන්න ඉස්සර ඒ කාලේ
පීඩිත පංතිය අපේ පංතියයි ඒ කාලේ
සමාජවාදය අපේ පාඩමයි ඒ කාලේ
විප්ලවවාදේ ගුරුවරු අපිමයි ඒ කාලේ
අපි කොයි කවුරුත් උගුර කඩාගෙන කෑගැහුවෝ
සටන් පාඨ වැකි බිත්ති පුරා ලොකුවට ලීවෝ
අපි ඔක්කොම හරි විප්ලවවාදියො වාසිටියේ
සටන් කරන්නට අපි වගෙ කවුරුත් නෑ සිටියේ
උපාධි පට්ටම ගහගත්තට පසු මේ කාලේ
සීතල වීදුරු කාමරයක් ඕනෑ රාළේ
ලොකු රස්සාවයි ජපන් කාරෙකයි මේ කාලේ
බඩ රස්සාවයි හිතන්න ඕනෑ දැන් කාලේ
අපි කොයි කවුරුත් උගුර කඩාගෙන කෑගැහුවෝ
සටන් පාඨ වැකි බිත්ති පුරා ලොකුවට ලීවෝ
අපි ඔක්කොම හරි විප්ලවවාදියො වාසිටියේ
සටන් කරන්නට අපි වගෙ කවුරුත් නෑ සිටියේ
If a man is not a socialist by the time he is 20, he has no heart. If he is not a conservative by the time he is 40, he has no brain. – Winston Churchill
